छुटेको प्रसंग
पछिल्लो अंग्रेजी नयाँ वर्षमा नेपाली बजारमा एउटा नामले चर्चा पायो- मारी फरारी। विश्वकै सबैभन्दा 'सेक्सी डिजे' कहलिएकी फरारीबारे मैले त्यसअघि
सुनेको थिइनँ। धन्न गुगल, युट्युब थिए र उनलाई जान्न धेरै बेर लागेन। उनी त
टपलेस भएर डिजेइङ् गर्दी रहिछन्। विश्वका थुप्रै चर्चित क्लब र समुद्री
किनारमा हजारौँमाझ प्रस्तुति दिनुका साथै मोडलिङ् जगत्मा उत्तिकै जमेकी।
मारीसँग अन्तर्वार्ता लिने मेरो प्रयासलाई सघाए, ओडिसी इन्टरटेनमेन्टका
प्रमुख कार्यकारी सीमान्त गुरुङले।
एउटी सुन्दरीसँगको अन्तर्वार्तामा साँच्चिकै बेग्लै अनुभूति थियो, आधा घन्टा कसरी बित्यो, पत्तै पाइएन। फोटो सेसनका क्रममा फोटो पत्रकार लक्ष्मीप्रसाद ङाखुसीले समेत अघिपछिझैँ धेरै दुःख गर्नुपरेन। बस्, केही लाइटिङ् इफेक्ट मिलाएर क्लिक गरे पुग्थ्यो। जब अन्तर्वार्ता छापियो, साथीभाइ र शुभेच्छुकले मैले मारीलाई सोधेभन्दा बढी प्रश्न सोधे अफिस क्यान्टिनदेखि कलेजसम्म।
एक त 'सेक्सी' शब्द जोडिनेबित्तिकै अलिक घोत्लिने नेपाली स्वभावका बीच धेरैले जिस्क्याउँदै सोध्ने एउटा साझा प्रश्न थियो, 'के तिमीले उनलाई टपलेसमै देख्यौ ?' संयोगले केही दिनअघि मैले मलेसियाको एक अनलाइनमा छापिएको मारीकै अन्तर्वार्ता पढेँ, जसमा सुरुमै लेखिएको रहेछ, "उनी टपलेस भएर डिजेइङ् त गर्छिन् तर अन्तर्वार्ताका क्रममा भने टपलेस थिइनन्।" धेरै महिनापछि मलाई लाग्यो, मेरो अन्तर्वार्तामा छुटेको मुख्य कुरा त्यही रहेछ।
पत्रकार हुनुको पीडा
पत्रकार हुनुको फाइदा धेरै प्रकृतिका मान्छे भेट्न पाउनु हो। तर, कहिलेकाहीँ अचम्मका पात्रहरू भेटिन्छन् र हैरान पार्छन्। कुराकानीका लागि जाँदा कसैले आफूकहाँ ढिलो पत्रिका आउने गुनासो पोख्छन् त कसैले देशको राजनीतिक प्रक्षेपण सुन्न चाहन्छन्। उनीहरूलाई लाग्दो हो, पत्रिकामा एउटै पत्रकारले जे पनि लेख्छ, जे पनि बुझ्छ।
हालै एकाबिहानै एक जनाले मलाई फोन गरेर उनीसँग कुराकानी गरेको रपिोर्ट छापिए/नछापिएको जानकारी मागे। बबाल बौद्ध लेख्ने क्रममा भेटिएका ती स्थानीय राजनीतिक कार्यकर्तालाई मैले दुई साताअघि नै उक्त रिपोर्ट छापिसकिएको बताएँ। त्यसपछि उनले झोक्किँदै भने, "अनि, खै त मलाई पत्रिका छाड्न आएको ?" म त रुनु न हाँस्नु भएँ।
एउटी सुन्दरीसँगको अन्तर्वार्तामा साँच्चिकै बेग्लै अनुभूति थियो, आधा घन्टा कसरी बित्यो, पत्तै पाइएन। फोटो सेसनका क्रममा फोटो पत्रकार लक्ष्मीप्रसाद ङाखुसीले समेत अघिपछिझैँ धेरै दुःख गर्नुपरेन। बस्, केही लाइटिङ् इफेक्ट मिलाएर क्लिक गरे पुग्थ्यो। जब अन्तर्वार्ता छापियो, साथीभाइ र शुभेच्छुकले मैले मारीलाई सोधेभन्दा बढी प्रश्न सोधे अफिस क्यान्टिनदेखि कलेजसम्म।
एक त 'सेक्सी' शब्द जोडिनेबित्तिकै अलिक घोत्लिने नेपाली स्वभावका बीच धेरैले जिस्क्याउँदै सोध्ने एउटा साझा प्रश्न थियो, 'के तिमीले उनलाई टपलेसमै देख्यौ ?' संयोगले केही दिनअघि मैले मलेसियाको एक अनलाइनमा छापिएको मारीकै अन्तर्वार्ता पढेँ, जसमा सुरुमै लेखिएको रहेछ, "उनी टपलेस भएर डिजेइङ् त गर्छिन् तर अन्तर्वार्ताका क्रममा भने टपलेस थिइनन्।" धेरै महिनापछि मलाई लाग्यो, मेरो अन्तर्वार्तामा छुटेको मुख्य कुरा त्यही रहेछ।
पत्रकार हुनुको पीडा
पत्रकार हुनुको फाइदा धेरै प्रकृतिका मान्छे भेट्न पाउनु हो। तर, कहिलेकाहीँ अचम्मका पात्रहरू भेटिन्छन् र हैरान पार्छन्। कुराकानीका लागि जाँदा कसैले आफूकहाँ ढिलो पत्रिका आउने गुनासो पोख्छन् त कसैले देशको राजनीतिक प्रक्षेपण सुन्न चाहन्छन्। उनीहरूलाई लाग्दो हो, पत्रिकामा एउटै पत्रकारले जे पनि लेख्छ, जे पनि बुझ्छ।
हालै एकाबिहानै एक जनाले मलाई फोन गरेर उनीसँग कुराकानी गरेको रपिोर्ट छापिए/नछापिएको जानकारी मागे। बबाल बौद्ध लेख्ने क्रममा भेटिएका ती स्थानीय राजनीतिक कार्यकर्तालाई मैले दुई साताअघि नै उक्त रिपोर्ट छापिसकिएको बताएँ। त्यसपछि उनले झोक्किँदै भने, "अनि, खै त मलाई पत्रिका छाड्न आएको ?" म त रुनु न हाँस्नु भएँ।
