माडवारी समुदायमा विभिन्न चरणमा हुने विवाहमा एउटा अलग्गै पाटो छ, 'संगीत,' जहाँ गीतसंगीत र नाचगानमा रमाइलो गरिन्छ । कोरियोग्राफर प्रतिमा श्रेष्ठले जसका लागि प्रशिक्षण दिन जान्थिन् । तन्नेरीहरू नाच्न चाहन्थे, ऐश्वर्या राय, ऋतिक रोशनजसरी । उनीहरूले सिक्ने नाचका स्टेप पनि सही नै हुन्थ्यो । 'तर सोचेजस्तो राम्रो भने हुँदैनथ्यो,' झन्डै एक दशक अगाडि मनमा खड्किएको कुरा सम्झिन्छिन् श्रेष्ठ ।
अनि श्रेष्ठ स्वयं लागिन् स्वःअध्ययनमा । यु-ट्युबमा सयौं भिडियो हेरिन् । थुप्रैका नाच्ने शैलीलाई सूक्ष्मसँग केलाइन् । थप्छिन्, 'हामीमा बडी, पोज र जेस्चर (अंगहरूले दिने संकेत) को पक्ष निकै कमजोर छ ।' डान्समा यही नै हुनुपर्छ भन्ने त छैन । तर केही सतही तथ्यलाई नकार्न पनि मिल्दैन । जस्तो, साल्सा नृत्य हिपमा धेरै निर्भर रहन्छ त चरिया औंलामा । ब्रेक डान्स खुट्टामा निर्भर हुन्छ भने वेभडान्स छाती र हिपमा । तिनको पोस्चर ठीक भएन भने जुन कुनै राम्रा सूत्रसमेत असफल हुन्छन् । त्यसमाथि नृत्यमा जीवन्तता भर्न शरीरका ५ भाग अनुहार, हात, छाती, हिप र खुट्टा संवेदनशील हुन्छन् । अनुहारले नृत्यले दिन खोजेको भाव बोल्छ, हातले त्यसलाई आकार दिन्छ, खुट्टाले शक्ति सन्तुलन गर्छ, छातीले बहाव/तरंग बनाउँछ भने हिपले मुभमेन्ट देखाउँछ । प्रतिमा भन्छिन्, 'यसैले पनि नृत्यमा शरीरका हरेक अंगको स्फूर्तिदेखि पोस्चर कतिसम्म महत्त्वपूर्ण छ भन्ने बोल्छ ।'
प्रायः पार्टीहरूमा जोडीहरू अँगालिएर 'लिड एन्ड फलो' गर्दै नाच्ने ट्याङ्गो डान्स सिकाउने नेपालमा कोही नभेटिएपछि प्रतिमासम्म प्रस्ताव पुगेको थियो । उनी स्वयंलाई धेरै थाहा थिएन तर पनि केही समय अध्ययन गरेकै भरमा त्यो कामसमेत सकिन् । भन्छिन्, 'यु-ट्युब त मेरा लागि सीप सिकाउने प्राध्यापक वा विश्वविद्यालयझैं नै छ ।' दिल चाहता हैमा चर्चित भारतीय कलाकार मुरद अलीले समेत अभिनय गरेका थिए । त्यसमा सेन्ट अफ अ वमन, अटम इन न्युयोर्क, प|mान्की एन्ड जोनी, वान्स अपन अ टाइम इन अमेरिकाजस्ता चलचित्रका दृश्यहरू जोडेर प्रस्तुति दिइएको थियो । क्विकस्टेप र ट्याङ्गो दुवै बलरुम डान्सका प्रकार हुन् जसमा प्रायः रोयल वा उच्च घरानियाँ नाच्छन् । यस नृत्यमा जोकोही राजकुमार/राजकुमारीजस्तो देखिन्छन् ।
